Chodzić wzdłuż krawędzi tablicy Ennedi

W tej części będziemy osiągnąć nasz cel - płaskowyż górski Ennedi znaleźć pracę domową i badanie prymitywnych ludzi, patrzeć na kamiennych słoni i innych spektakularnych łuków utworzonych przez wiatry Sahary.

W pobliżu naszego obozu widzieliśmy pierwsze zwiastuny zbliżającego się wyglądem tablicy Ennedi. Ogromne głazy, rzekomo granitowe, pokryte bardzo małą powierzchnię, tylko kilka metrów górujący nad piasku. Jak czubek góry lodowej widocznej części było to znacznie mniej, że idzie w głąb ziemi. Było to coś w rodzaju wyspy, za który wkrótce miał się pokazać kontynencie.

Spełnienia wschodu na Sahary między głazów - prekursor wyglądu tablicy Ennedi.

zostawiliśmy na początku ósmego tym czasie. Najbliższe Fada, stolicą regionu o tej samej nazwie Ennedi, położone zaledwie 180 kilometrów, ale biorąc pod uwagę jakość droga do podboju tego pozornie niewielkiej części może opuścić więcej niż jeden dzień. Wszystko to wina nie jest jeszcze piasek, a nienadające się do jazdy skaliste gleby. Często musiałem zwolnić sporo czasu wstrząsnąć kamienie, starannie oczyszczone z piasku pustynnego wiatru. Kilka razy przeniósł suche koryta rzek i skrawki Savannah. W jednym miejscu niespodziewanie spotkał tsezarok. Małe zwierzęta tutaj przestrzeń, brak drapieżników, a oni w rzeczywistości nie ma niebezpieczeństwa inny niż ludzie, tyle że szakale. Ale nie tak dawno temu nie można było znaleźć lwa pustyni (ostatnim czasie widać było wymarłych zwierząt w 1940 roku).

Na horyzoncie pojawi się pierwszy górski masyw Ennedi.

Wiatr podnoszone w powietrzu pyłu drobnego piasku, z których góry objęło w lekkim „mgły”.

W drodze Omar spotkał krewnego, aby poruszać się w kierunku jeepa. Świadkiem rozmowy między dwoma lokalnymi bardzo interesujące. Ich dialog jest rodzajem języka-Twister, w której każda nowa linia recytować na przemian. Wszystko to bąbelki, odgłosy krótkie zdania nie zawierają przerwy, a jeżeli rap wynaleziono czarny, jej początki giną kultury tak samo mile widziane koczowników Sahary.

- Jak się czujesz?

- Dobra.

- Jak się do siebie?

- Dobra.

- Co do domu?

- Dobra.

- Jako żona?

- Dobra.

- W drugiej żony?

- Dobra.

- Jako pierwszego dziecka przez jego pierwszej żony?

- Dobra.

- Jako mama?

- Dobra.

- Jak wielbłądy?

- Dobra.

I tak w nieskończoność, a także, w odniesieniu do respondenta, tym więcej pytań zostanie poproszony. Cóż, oczywiście, że gdzieś w środku tej ustawy role są odwrócone i pytania zaczynają się wlać w przeciwnym kierunku.

Wkrótce pojawiły się góry tarka - Ennedi margines plateau.

Zrobiliśmy pierwszy przystanek, i Omar poprowadził pokaz malowidła jaskiniowe. Petroglify z 3000 roku, są szeroko rozpowszechnione w całej tysięcy kilometrów wokół północnej części gór Tibesti na północy, a drugi w Libii. Ten obraz w otwartej galerii stworzonej przez prymitywnych ludzi. Teraz jest to niemożliwe, aby określić, które z plemion zamieszkujących te miejsca w odległej przeszłości, wyróżnił się w malarstwie, zbyt niejednorodna liczyło Afryki.

Głównym motywem, można odnaleźć w prawie wszystkich petroglify, łowiectwa i pasterstwo. Starożytni artyści ostrożnie wyjęte z krów i byków, zawodników z włóczniami i pasterzy. Jeśli spojrzeć wstecz, to staje się jasne, gdzie pasły się stada zwierząt gospodarskich w momencie, gdy tylko wokół piasku i kamieni. Niewiarygodne, kilka tysięcy lat temu na piasku tutaj ziemia była urodzajna, uprawiany przez miejscowych. Ocieplenie i pustynnienie zaczęła się znacznie później.

Kto to jest? Alien zwiedzających?

- Pięknie - Poprosiłem naszego kucharza.

- Bardzo, - odparłem.

- Jutro będzie jeszcze lepiej.

Wells i łuki:

Apel do potomności:

KontynuowaliÊmy wzdłuż krawędzi tablicy Ennedi. Tutejsze góry nazywane są Tuku, chociaż ja nie ośmieliłbym się twierdzić - wypowiedzieć imię Omara szybko wymieszany się w mojej głowie. Sam Ennedi masyw składa się z wielu części, które rozciągają się na setki kilometrów kwadratowych aż do granicy z Sudanem.

Kto widział nas od szczytu skały dzieci krzycząc wpadł na poboczu drogi.

ozdobnego płynącej postaci przypomnienia zamków piasku.

Sfinks:

w cieniu masywnych urwiska i zatrzymał lunchu. Choć Hama posiekane pomidory sałatka, udaliśmy się na zwiedzanie pobliskich jaskiń. Nic dziwnego, że wśród licznych gniazd os mamy kolejne starożytne rysunki. Sądząc po zadymionych sklepienia jaskini, pierwsi ludzie żyli tak samo jak tych naturalnych domach.

W widoku z jamy:

, Wyjątkowo duża rysunku. Niestety piaskowca ulega gwałtownemu rozkładowi pod wpływem deszczu i wiatru, w takich okolicznościach, petroglify są skazane na powolny, ale stały zniknięcia.

Podczas spalania paleniska:

Teraz jaskinie hodowane osy. Jest bardzo prawdopodobne, że pod ich gniazd i zakopanych rysunków.

Wkrótce znaleźliśmy miejscowych dzieci. Nie ośmielił się zbliżyć, jakby były przyklejone do skały i entuzjastycznie obserwowany przez nas.

Nagle wróbel przyleciał i usiadł w kapeluszu jednego z uczestników naszego puteshest, jeśli to jest jego gniazdo. Wydaje się, że nigdy nie spotkał się z ludźmi. Jak inaczej wyjaśnić całkowity brak strachu przed człowiekiem?

Petroglify:

O drugiej przyjeździe na następnym studzienki do uzupełnienia wodą. Tu znowu była nieprzyjemna historia. Po pierwsze, jakiś dzieciak zaczął rzucać łajno w miejscach, których niezliczone. Następnie typ przydatna do naszego jedynego dziewczyna Mary (lub Mariam, jej nazwie Omar), chwytając się za ręce, nie usuwaj i zażądał opuszczenia. Jasne, wyobraźmy sobie takie samo zachowanie wobec kobiet jego rodziny miałby poważny konflikt. Tak, w tej sytuacji nie boksować tylko z powodu naszych przewodników. Najstarsza z nich ICEM przyniósł stos zdjęć i zaczął je pokazać ludzi w podlewaniu, próbując udowodnić, że on jest z tych miejsc, które odwiedzają. Ale to nie prowadzi do niczego, musieliśmy się spieszyć, aby zakończyć wodą i pozostawić. Na podlewanie urodziła kolejną frazę dnia, powiedzieć w swoich sercach na adres typu: „Chodź do mojego domu i fala ręce w środku.”

Koczownicy w rurze pojenia należała do narodowości. Na początku miałem podejrzenia, że wśród nich istnieją pewne przekonania na temat fotografii. Dziwne, ale jasne ujemny występuje podczas próby sfotografować to wielbłądy (szczególnie do picia), nikt nie pokazał żadnych emocji, gdy wysłaliśmy swoje aparaty do dzieci lub w domu. Omar powiedział, że nie miał przekonania i nie bez powodu zakazu, nie chce i wszystko. Myślę, że jest przebiegły.

Kontynuowaliśmy naszą podróż wzdłuż bajecznie piękne miejsce. Piasek z rzadkiej trawy, skały o nietypowym kształcie - nie lubią się nawzajem. I wiele osły.

Tylko ostatnie dwa lata w Ennedi ewentualnego przyjazdu w celu odbycia podróży do tej tablicy była zamknięta dla publiczności. A teraz istnieją pewne ograniczenia. Na przykład, nie mówiąc już grupę pięciu osób. W tym czasie byłem tutaj tylko kilkadziesiąt osób na szczycie Mount Everest, a potem było więcej osób.

Stary góry wystającym z piasku jak słupy, gdzieś głęboko w tysiącletnich osadach są one połączone w jednej tablicy, jak grzyby po deszczu w grzybni. Z biegiem lat, wiatr wiał z szczytach dziwnych wzorów, tworząc prawdziwy łuk. Zrobiliśmy zatrzymuje się na kilka z tych łuków. Ten ostatni miał nawet własną nazwę -, Elephant tj (na zdjęcie okładki).

W rzeczywistości tworzą przestrzeń.

Podania o pionowym klifie, widzieliśmy małpy, szybko pobiegł w poprzek drogi i ukrywa się w jaskini. Tak, to nie jest arogancki tvaryugi że okradać torebki nieostrożnych turystów w Tajlandii i wyrwać z rąk wszystkich jadalnych lub szeleszczących. W przeciwieństwie do nieustraszonego wróbla, małpa spotykamy się kilka razy w tej podróży były tchórzliwe i unikać ludzi. Nie wykluczam, że są one jedzenia, ile miejsc w Afryce.

Skały na wyspie w morzu piasku:

Omar ICEM:

Nieco później sprowadzono do innego rock, malowanych petroglify. Tutaj po raz pierwszy spotkać innych turystów. W cieniu grupy spoczynkowej Francuzów, najwyraźniej był zaskoczony, aby zobaczyć nas. Nie daleko od nich sprzedawców pamiątkami z ich bibeloty, jakiś nonsens w skórzanej i wikliny ware. Nie brąz, znany w Mali lub srebrnej biżuterii, które kursują Tuaregów, a na pewno nie ma maski, choć rzeźba - słynny rzemieślniczy w Afryce.

Petroglify były ciekawe wcześniej, przy pomocy czytelnej kompozycji. Ich pisanie użyto całą paletę barw, były one bardziej ostrożnie wyciągnąć szczegóły. Wniosek jest jasny: były rysunki „późno”.

Dzień był wieczorem, dotarliśmy do obozu u podnóża wielkiej góry. Słońce wkrótce zniknął za horyzontem i wiał przyjemny wieczorny wiaterek. Tu, w górach ciepło to nie jest tak silna, a noc nie jest tak zimno jak to było wcześniej. Po kilku minutach doszliśmy do obozu kolejnych pamiątek saleswoman i nie nakładając i bez słów rozłożyć swoje wyroby w pewnej odległości. Taki szacunek dla zwiedzających powinni nauczyć wszelkiego rodzaju wieszaki w wielu krajach turystycznych partia zepsutych. Kupiłem sobie jakąś starożytną rzecz - kawałek filcu, filc meteorytów dachowe chipowych prymitywnych narzędzi kamiennych. Tutaj te rzeczy luzem. Cacko kosztowało mnie śmieszne CHF 1000, lub 60 rubli. Co ciekawe, sprzedawczyni nie znają wartość swoich towarów, i za każdym razem pytanie o cenę, o której mowa różnych figurach, przez długi czas myśleć o tym, jak wiele niepotrzebnych bzdur vtyuhat Pan White.